Mthatha

Wat een heerlijke nacht en wat fijn ook om het 's ochtends een beetje rustig aan te kunnen doen. Het enige dat je hoort zijn vogels en in de verte het ruisen van de zee. Ook hier weer een prima kamer met een goed bed, niets mis mee. Iedereen weer bijgetrokken voor de nieuwe reisdag.
Helaas houden we het vanochtend niet droog. Het doet een beetje aan als troosteloos Bergen aan Zee wanneer het in de zomer regent. Zo gaan we de zee niet eens zien vanochtend. Gelukkig wordt het tijdens het ontbijt droog zodat we evengoed nog even naar het strand kunnen lopen. Ik ben wel benieuwd naar de watertemperatuur van de warme Indische oceaan. Het strand is prachtig en helemaal verlaten. Hoge golven en grindachtig zand. Evengoed nog wat wind maar lang niet zo erg als gister. Helemaal droog houden we het niet. Op de valreep terug naar het huis nog even een bui. Voldoende om nat te worden .

Vandaag gaat onze reis naar Mthatha, ook wel Umtata genoemd, de voormalige hoofdstad van het Oosten. We trekken dus weer een beetje het binnenland in. Langs dit gedeelte van de kust gaat geen doorgaande weg. Het heeft niet voor niets de naam Wild Coast.

De route voert ons een eerst door Port Edward, een groot vakantiedorp. Ik dank dat we er ons allemaal meer van voorgesteld hadden dan hetgeen we daadwerkelijk te zien krijgen. Overigens wel een hele mooie ruige kust met rotsen en hoge golven.

Na Port Edward rijden we richting Bizane, het binnenland in. Onderweg worden we getrakteerd op flamboyante kledingcombinaties. Het is zaterdag dus iedereen trekt er op uit, wandelend langs de kant van de weg en kinderen spelen buiten. Bijna iedereen draagt een muts of capuchon alsof het dik winter is.
De nodige weg opbrekingen houden de boel flink op. De lucht wordt steeds grijzer en het gaat zelfs regenen waarmee de temperatuur steeds verder zakt. Ik begin bijna te begrijpen waarom de mensen met dekens om geslagen lopen. Het duurt niet lang of we zien ook de eerste shawl en handschoenen! Ik snap het best, het is nog maar 12 graden buiten, brrrrrr.

Het is jammer dat het weer zo slecht is want het uitzicht was waarschijnlijk prachtig geweest. We zitten hoog in de bergen, in de wolken.
In deze omgeving zie je veel meer kleine (alleenstaande) huisjes dan dat we dat eerder in het Zoeloe gedeelte van Afrika zagen. De huizen zijn hier gewoon vierkant en rechthoekig in plaats van rond en hebben geen stro op het dak.

We komen weer bij de snelweg uit. Op de kaart hebben we gister bij Mount Ayliff een benzinepomp met eetgelegenheid gespot waar we even de benen willen strekken en wat willen eten. Het is altijd afwachten of je het ook werkelijk aantreft maar inderdaad! Er zit niet echt een restaurantje maar het winkeltje van de pomp heeft een broodjes corner en een burger bar. Buiten staan wat picknickbanken waar we de take away kunnen nuttigen. Dat komt wel goed dus. Onze maaltijd wordt verstoord door druppels, alweer..... Echt warm is het trouwens ook niet. Blij dat ik een vest bij de hand heb.

Van Mount Ayliff naar Mthatha is niet ver meer. Als alles meezit zo'n anderhalf uur rijden. De 'snelweg' voert ons door het dorp Mount Frere vernoemd naar de berg naast het dorp van ruim 1300 meter hoog. Logisch dat de temperatuur nog niet echt wil oplopen. Dit dorp/deze stad ziet er echt smoezelig uit. Overal liggen bergen vuil, veel zwerfhonden op straat en de gevels van de winkels zijn vervallen en smerig. Er is een hoop bedrijvigheid op straat en overal zijn kleine marktkraampjes op straat. Het volgende dorp Qumbu is niet veel beter. Gauw doorrijden maar.

Direct aan de weg, net voor de grote stad Mthatha ligt ons guest house 'The big five'. Nog steeds zitten we op grote hoogte en het miezert nog altijd. Het terrein oogt allemaal een beetje krap maar met het guest house is niets mis. Een eigen keuken en woonkamer mer 3 slaapkamers. Ieder met een eigen badkamer. Ik ben in de luxe van een groot ligbad in mijn badkamer. Daar straks maar eens gebruik van maken om een beetje te ontdooien. Eerst even wat shoppen voor het avondmaal van vandaag. We kiezen weer voor makkelijk. Niemand heeft echt zin om er vanavond nog uit te gaan. De Superspar zit aan de overkant van de weg dus op z'n Afrikaans kunnen we dat wel even lopen. Capuchon op, door de prut, geen probleem. En dan heerlijk in dat grote bad dompelen. Daar komt een mens wel even van bij kan ik je vertellen. Boekje erbij, even helemaal niks. Na het eten maken we het niet laat, even energie tanken. Morgen ook niet een al te drukke dag. Het programma wordt afhankelijk van het weer.